Łukasz Barys z Paszportem Polityki!

– To bardzo utalentowany młody człowiek – powiedział naczelny tygodnika “Polityka” Jerzy Baczyński. Na jury zrobiła wrażenie powieść “Kości, które nosisz w kieszeni , jak to ujęto, o “sojuszu zmarłych z żywymi i pokazanie miasta od strony kości”. Chodzi, oczywiście o Pabianice i “smutno-straszne” opowieści, przez które wędruje czytelnik.

Laureat dziękował za docenienie go, kłaniał się najbliższym oraz Pabianicom.

Nagroda za zwycięstwo to, prócz prestiżu, 20 tys. złotych oraz  miesięczny pobyt w mieszkaniu rezydencjalnym Pałacu Potockich w Krakowie.

Hufiec ZHP Pabianice pęka z dumy:” Ogromne gratulacje dla Instruktora naszego Hufca!” czytamy na FB.

Pabianiczanin ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim, studiuje prawo. Choć ma raptem 25-lat, jest laureatem wielu konkursów poetyckich. m.in.: Grand Prix konkursu im. Reinera Marii Rilkego oraz V Ogólnopolskiego Poetyckiego Konkursu Chopinowskiego „Hymn zachwytu” organizowanego przez Instytut Literatury (I miejsce za wiersz Fryderyk: słuchanie świata). Publikował w „Toposie”, „Autografie”, „Tlenie literackim”, „Wizjach”, „Nowym Napisie Co Tydzień” oraz w antologiach konkursowych.

To również autor książki poetyckiej Wysokie słońce (Łódź/Kraków 2020), za którą otrzymał nagrodę na festiwalu „Złoty Środek Poezji”, laureat m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Siegfreda Lenza, konkursu Krajobrazy słowa (I nagroda w 2019 i nagroda główna w 2020) oraz konkursu im. Leopolda Tyrmanda Inspirowani Tyrmandem. Publikował opowiadania w „Wizjach”.

O Łukaszu pisaliśmy w sierpniu z okazji wydania zauważonej przez literaturoznawców powieści “Kości, które nosisz w kieszeni”.  W opisie nominacji tygodnika “Polityka” czytamy m.in.: “Barys portretuje Pabianice od strony kości. Tę historię opowiada Ula, córka kasjerki w Biedronce. Ma dwoje rodzeństwa i babkę, która od zawsze umiera. Każdy rozdział to osobna opowieść, w której biorą udział pabianickie motywy i postaci: Dora Diamant od Kafki, rzeka Pabianka, Tereska z filmu „Cześć Tereska”, domy pożydowskie, zmarli z cmentarza oraz sama bieda. I są to opowieści śmieszno-straszne, smutno-komiczne, zadziorne językowo”.