„Tęczowy totalitaryzm” [LIST POLICJANTA]

Ciąg dalszy afery z żartem o homoseksualistach. Czy poprawność polityczna zabija poczucie humoru?

Tekst pt. „Tęczowy totalitaryzm” [tytuł nadany przez redakcję] przekazał naszemu portalowi pabianice.tv pewien funkcjonariusz. Prosił o niepodawanie jego imienia i nazwiska z uwagi na “atmosferkę”. Postanowił odnieść się po swojemu do historii policjanta, który na swoim Facebooku udostępnił mema z żartem o znanej parze gejów.

Przypomnijmy – pabianicka policja prowadzi czynności wyjaśniające w sprawie dzielnicowego z Ksawerowa (CZYTAJ TUTAJ). O żarcie z “dymkami” poinformowaliśmy jako pierwsi 10 stycznia (CZYTAJ TUTAJ).

Zachowanie policjanta jest badane pod kątem ewentualnego naruszenia etyki zawodowej. KWP podkreśla, że złamanie każdej z nich może stanowić podstawę do pociągnięcia do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Zgodnie z przyjętymi zasadami policjant powinien dbać o społeczny wizerunek policji jako formacji, w której służy, i podejmować działania służące budowaniu zaufania do niej. Dotyczy to także czasu poza służbą.

Oto treść listu, jaki otrzymaliśmy:

“Lubicie Państwo Monty Pythona? W zasadzie można powiedzieć, że to pytanie retoryczne, ale nie dla mnie. Niektóre fragmenty skeczy czy filmów w wykonaniu Cleesa, Gilliama i spółki były dla mnie… lekko niesmaczne. Ot, po prostu mam delikatniejsze poczucie humoru. Z drugiej strony generalnie uważam ich za mistrzów galaktyki, jeśli chodzi o humorystyczne spojrzenie na świat.

Zdziwią się Państwo zapewne, że John Cleese, który w zasadzie jest twarzą grupy, planuje emigrację z Wielkiej Brytanii i nie ma ona absolutnie nic wspólnego z Brexitem. Otóż ma on już serdecznie dosyć brytyjskiej poprawności politycznej. Być może pewnym detonatorem deklaracji brytyjskiego komika była wypowiedź Shane`a Allena, szefa działu komediowego BBC, który na pytanie o Monty Pythona miał stwierdzić, że gdyby grupa miałaby dziś powstać, to nie składałaby się z sześciu białych mężczyzn z Oxford i Cambridge.

Terry Gilliam nie byłby sobą, gdyby nie odpowiedział publicznie na tę deklarację w swoim stylu: – Nie chcę już być białym mężczyzną, nie chcę już być obwiniany za wszystko, co jest nie tak na świecie. Mówię światu: teraz jestem czarną lesbijką. Nazywam się Loretta i jestem BLT, czarną lesbijką w okresie przejściowym.

To było tylko małe wprowadzenie. Widzicie Państwo paranoję sytuacji, w której nie patrzy się na dzieło, tylko kolor skóry czy też orientację seksualną jego twórcy. Nie wymyśliliby tego nawet Smoleń z Laskowikiem, chyba że jeden byłby homoseksualnym Eskimosem, a drugi skośnookim potomkiem afroamerykańskich niewolników. Do tego prowadzi właśnie poprawność polityczna.

Poprawność polityczna po pabianicku, a dokładnie rzecz ujmując pabianicko-ksawerowsku doprowadziła do tego, że nie można żartować. A konkretnie nie można żartować z pana Michała Cessanisa. Chodzi o ogólnopolską już aferę związaną z publikacjami na prywatnym profilu jednego z lokalnych policjantów.

Tak jak napisałem powyżej, mam raczej delikatne poczucie humoru, czasem raził mnie Monty Python. Mem opublikowany przez pana posterunkowego wydał mi się więc co najmniej lekko niesmaczny. Ale z drugiej strony poczucie humoru jest kwestią smaku: jednego śmieszy Kabaret Starszych Panów, a drugiego klaun w cyrku padający twarzą w kupę słonia. I nikt nie powinien mówić jednemu, albo drugiemu, kiedy ma się śmiać.

Pan Michał Cessanis poskarżył się do przełożonych policjanta i zaczął domagać się przeprosin. Skasowanie posta to było mało. Mają być przeprosiny. I KROPKA. Oczywiście partner pana Michała Paweł Rabiej organizuje teraz lekcje o mowie nienawiści i jak z nią walczyć. Proponuję jako materiał poglądowy wziąć sobie wpisy dotyczące wymienionego policjanta pod artykułami na pabianickich portalach. Napisane oczywiście w ramach przekazu miłości i pojednania.

Nie bardzo rozumiem problem pana Michała i jego partnera. Nigdy nie byłem zwolennikiem nadmiernej wylewności na portalach społecznościowych. Zwłaszcza w wydaniu jednego z pabianickich radnych, który zapewne już niedługo opublikuje zdjęcie pierwszej kupy swego syna zrobionej w nocnik (naprawdę nie mogę się doczekać). Panowie upublicznili swoje najbardziej intymne kwestie we wszystkich możliwych mediach. To tak jak Doda i Radziu, Kaz i Iza oraz kilka innych par. Taka wasza wola. Ale tym samym dajecie ludziom prawo do krytyki bądź żartu. Mniej lub bardziej wyszukanego i smacznego.

Idąc pańskim tropem, jako transseksualny blond baca pracujący w policji domagam się od Pana przeprosin za wszystkie dowcipy o bacach, policjantach i blondynkach, które kiedykolwiek Pan opowiedział. I zaraz napiszę w tej sprawie do TVN. I zażądam bezwzględnych przeprosin.

Staram się w tym tekście zbliżyć do Monty Pythona, choć wiele mi brakuje, ale opary absurdu mniej więcej podobne. Cleese powiedział kiedyś: – Polityczna poprawność została zmieniona z dobrej idei mówiącej: nie bądźmy złośliwi w stosunku do zbyt słabych, by się bronić, do złej idei: nie wolno niczego krytykować. Kiedy znajdujesz się wśród ludzi przewrażliwionych na własnym punkcie nie możesz czuć się swobodnie. To, że nie śmiejemy się z muzułmanów, nie wynika z tego, że się nie da, tylko z tego, że nas zastrzelą. Kiedy znika poczucie humoru, znika też wyczucie proporcji i nagle znajdujesz się w roku 1984.

Pan Michał Cessanis nie występuje tutaj w roli słabszego, a wręcz przeciwnie. Status celebryty oraz partnera znanego polityka daje mu przewagę nad posterunkowym z małej miejscowości. I reakcja jego przełożonych była do przewidzenia nie dlatego, że podzielają jego poglądy, tylko dlatego, że się go boją. A raczej medialnego jazgotu, który wywołają jego koledzy. Zadziałał medialny kij i posterunkowy został spacyfikowany.

Panu Cessanisowi radzę uważać, bo ten kij ma dwa końce. Co jeśli TVN kupi inwestor z Arabii Saudyjskiej? Oni zdaje się mają nieco inne poglądy na kwestię orientacji seksualnej. Jeśli narzucamy własne poglądy z pozycji siły, totalitaryzm stoi tuż za progiem. Nikt nie mówi, że totalitaryzm musi być brunatny lub czerwony. A dlaczego ma nie być tęczowy?”