Czterech pabianiczan zostało odznaczonych Krzyżem Wolności i Solidarności. To (na zdjęciu od lewej) Andrzej Miegoń, Henryk Marczak, Zenon Kuchler i Marek Chwalewski.
Uroczysta gala odbyła się w Instytucie Europejskim w Łodzi. W imieniu Prezydenta RP Andrzeja Dudy odznaczenia wręczył wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Krzysztof Szwagrzyk.
Krzyż Wolności i Solidarności został ustanowiony przez parlament Rzeczypospolitej Polskiej 5 sierpnia 2010 roku, równocześnie z aktem restytucji Krzyża Niepodległości, do którego chlubnych tradycji nawiązuje. Po raz pierwszy przyznano go w czerwcu 2011 przy okazji obchodów 35. rocznicy protestów społecznych w Radomiu. Krzyż nadawany jest za działalność na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości i suwerenności lub respektowanie praw człowieka w PRL.
Oto krótkie biogramy odznaczonych pabianiczan:
Andrzej Miegoń był w latach 1980-1981 członkiem struktur NSZZ Indywidualnego Rzemiosła „Solidarność” w Pabianicach i Łodzi. Po wprowadzeniu stanu wojennego ukrył archiwum rzemieślniczej „Solidarności”, uczestniczył w akcjach plakatowania, wspierał działania lokalnych działaczy opozycji, brał udział w przewożeniu literatury bezdebitowej i sprzętu poligraficznego. Zaangażował się w organizowanie lokali przeznaczonych na punkt 6 kolportażu, drukarnię oraz dla osób ukrywających się. W latach 1982-1984 reprezentował NSZZ Indywidualnego Rzemiosła „Solidarność” w strukturach łódzkiej podziemnej „Solidarności”, utrzymywał kontakty z członkami Komisji Krajowej NSZZ IRz „S” w Bydgoszczy.
Henryk Marczak od września 1980 roku był sekretarzem Komitetu Założycielskiego, a od kwietnia 1981 przewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Zakładach Budowy i Naprawy Maszyn Drogowych „Madro” w Pabianicach. Od sierpnia 1981 r. pełnił funkcję sekretarza Komisji Lokalnej w Pabianicach Regionu Ziemia Łódzka. Po 13 grudnia 1981 uczestniczył w akcji zabezpieczania dokumentacji „S”, zamalowywaniu obwieszczeń WRON oraz fotografowaniu pojazdów pancernych na rogatkach Pabianic. W latach 1982-1983 stanął na czele grupy „Pro Patria” zajmującej się wydawaniem pism podziemnych oraz organizowaniem sieci kolportażu. 23 sierpnia 1983 został aresztowany, a w lutym 1984 skazany na 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata i zwolniony z pracy. W latach 1987-1989 był członkiem Międzyzakładowego Komitetu Solidarności w Pabianicach i współpracownikiem podziemnego pisma „Legionista”. W 1989 współtworzył Wojewódzki Komitet Obywatelski w Łodzi i przewodniczył KO Miasta Pabianice. Podlegał inwigilacji ze strony SB w ramach spraw operacyjnego rozpracowania o kryptonimach „Wydawcy” i „Drukarnia”.
Zenon Kuchler był aktywnym członkiem NSZZ „Solidarność” w Pabianicach. Brał udział w wielu akcjach protestacyjnych oraz zajmował się kolportażem nielegalnych wydawnictw. W styczniu 1982 roku zorganizował zbiórkę pieniężną na rzecz internowanych pracowników „Pamotexu” w Pabianicach, co stało się przyczyną dyscyplinarnego zwolnienia z pracy. W październiku 1982 został ukarany grzywną przez Kolegium ds. Wykroczeń w Pabianicach za udział w nielegalnym zgromadzeniu, podczas którego skandowano antykomunistyczne hasła. W związku z prowadzoną działalnością w pabianickich strukturach podziemnych, w latach 1985-1989 był objęty zakazem wyjazdów zagranicznych. Podlegał inwigilacji ze strony SB w ramach kwestionariusza ewidencyjnego kryptonim „Blady”.
Marek Chwalewski w 1973 r. został aresztowany pod zarzutem kolportażu materiałów bezdebitowych i prowadzenia działalności określanej przez władze mianem „antysocjalistycznej” (po roku postępowanie umorzono). W drugiej połowie lat 70. należał do ROPCiO, Ruchu Wolnych Demokratów i KSS KOR; przez ponad dwa lata pozostawał bez zatrudnienia na skutek represji politycznych. W 1980 podjął pracę w ZPB „Pamotex” w Pabianicach, gdzie działał w NSZZ „Solidarność”, tworzył komórkę KPN i kolportował pisma drugiego obiegu. W latach 1980-1981 współredagował niezależne pismo „Solidarność z Gdańskiem”. Od 13 grudnia 1981 do 13 grudnia 1982 roku był internowany w ośrodkach odosobnienia w Sieradzu, Łowiczu i Kwidzynie. Po powrocie do Pabianic kontynuował działalność w podziemnych strukturach „S” (do 1989 r.). Podlegał inwigilacji ze strony SB w ramach kwestionariuszy ewidencyjnych o kryptonimach „Pisarz” i „Psychopata” oraz sprawy operacyjnego rozpracowania „Psychopata”.
