Botaniczne ciekawostki Pabianic: Aleja dębowa

Piękne, stare drzewa zdobią szpitalny teren. Są chronione prawem.

Radni w grudniu 2006 roku zadecydowali o objęciu ochroną ponad sześćdziesięciu wyjątkowych dębów rosnących na terenie Pabianickiego Centrum Medycznego (od strony działek). Najczęściej przechadzają się wśród nich pracownicy PCM, gdyż obok są wewnętrzne parkingi.

Pomnikowa aleja składa się z 63 dębów (52 szypułkowych i 11 czerwonych). Obwody pni mierzą od 146 do 273 cm. Mają od 60 do ponad 100 lat.

Dąb szypułkowy (Quercus pedunculata; rodzina bukowatych) lubi gleby żyzne i wilgotne, ale znosi też ubogie i kwaśne, albo okresowo zalewane, dorasta do 40 metrów. Osobniki stare, rosnące na żyznej glebie osiągają imponujący wiek i rozmiary – nawet 60m.

Dębinę wysoko ceni się w szkutnictwie, bednarstwie i stolarstwie. Dawniej stanowiła wręcz strategiczny surowiec konstrukcyjny dla floty i armii. Z młodej, lśniącej, zasobnej w garbniki, tzw. lustrzanej kory robi się leki do przemywania ran, przeciw biegunkom, potom nocnym, odmrożeniom i chorobom kobiecym. Kora dębów stanowiła dawniej podstawowy surowiec garbarza, samo garbowanie nazywano wręcz „dębieniem”.

Dąb czerwony (Quercus rubra, z bukowatych) został sprowadzony do Europy z Ameryki Północnej kilka wieków temu posiada ostro zakończone liście, które czerwienieją jesienią. Posiada znacznie mniejsze wymagania glebowe niż rodzime dęby, jest odporniejsze  mróz, susza, zacienienie czy zanieczyszczenia powietrza. To jeden z najszybciej rosnących dębów.

Drewno wykorzystuje się gospodarczo do produkcji okleiny, w meblarstwie, okładziny, boazerie i materiały podłogowe.